yine düşünüyordum
neredeyse her şeyi
hayatımı ve yaşanan her şeyi gözlerimin önünden geçirdim. Belki bir belki birkaç kere.
Ben bencilce kendi yaşantımı gözden geçirirken bir kuş duydum.
En güzel şarkı söyleyen kuş hangisidir?
Bilmiyorum, bilmiyorsunuz ve bilemeyeceksiniz belkide
Düşünürken ağaçlarda dolaşan bir kuşu duymaya başladım hava yeni yağmur yağdığı için toprak kokuyordu, gökyüzü, gökyüzü koyuydu ne bir pazartesi sabahıydı nede bir cuma akşamı, sanki araftaydım. Hoş oysaki araf nedir nasıl görünür bilmeyiz bile sadece hislerimize bir tercüme ararız ve o kelimeyi kullanırız. Duymalıydınız. O kuşun söylediklerini, sesi hiç duymadığım bir ses kadar yumuşaktı, notaları adeta bu dünyadan süzülüp uzaya doğru ilerledi. Kendisi küçüktü fakat sesi... sesi bir şey anlatmaya çalışıyordu ve belkide ilk defa bir dinleyici buldu. Birbirimizi anlayamadık fakat saygı ile dinledik. Sesinde sanki bir sitem vardı. Biz insanların nasıl yok ettiği ve nasıl hiçe saydığı ile ilgili gibiydi.
Yada değil miydi?
Belki de alakası yoktu.
Belki de sadece şarkı söylüyordu fakat benim vicdanım
buna el vermiyordu.
En güzel şarkı söyleyen kuş belkide, şarkı söyleyen kuşu dinleyen kişiydi belki de bir çocuğun masumiyetiydi, bir insanın vicdanıydı, bir melodiydi, aşktı, şiirdi, anılardı ve hatta rüzgarda sallanan yapraklardı.
Bunu fısıldadı kulağıma, bunu anlattı şarkılarında
insanoğlu ne isterse onu duyacaktı
ister küfür, ister şiir, isterse bir hikaye
çünkü nede olsa insanoğlu bencildi.
kulaklarını kapattı ve kuşun dudaklarını okudu.
Kuşun buna karşı çıkacak bir yasası yoktu.
iradeleri durdurup bencilliği yok edemezdi.
bu yüzden tek yapabileceğini yaptı
biraz daha bağırdı ve bağırdı
kendini duyurmak adına elinden gelen her şeyi yaptı.
fakat sonunda
insanlar bunu güzel bir şarkı sandı
ve kuş
yavaşça göç etti
